19/3/09

Com es poden estimar dos blogs a la vegada...

Vaig anunciar no fa gaire que obria un blog diferent i que havia decidit d’utilitzar una altra eina. També havia dit que explicaria com anava tot plegat.

Ja em veig en cor de compartir la meva experiència. Seré molt clar: no hi ha color.

Wordpress ofereix prestacions molt millors, les recompenses que obtinc com a usuari són notables i, sobretot, tinc més garanties que el blog té l’aparença que he triat. M’ho havien advertit uns quants amics com Genís Roca, Gabriel Jaraba i Karma Peiró. Tenien tota la raó.

El problema més greu que tinc amb blogger és que faci el que faci no queda sempre com he previst. Els punts i a part i altres qüestions de format es trastoquen de seguida. Segur que això vol dir que no ho faig prou bé però també podria ser que no fos prou fàcil, oi? Com dic sovint, a mi m’agrada conduir però no estic gaire disposat a aprendre a fer de mecànic.

La pregunta raonable seria: i per què mantinc aquest janquim a blogger? Responc amb dos arguments.

Per nostàlgia. Perquè és l’eina amb què vaig començar.

I per temor. El trasbals d’un trasllat demana una concentració que ara mateix poso en altres projectes. Ja m’ho pensaré.

Però havia anunciat que explicaria què havia après escrivint dos blogs alhora i ara ja ho he dit. Si això serveix a algú ja és el que pretenia.

Paraula que aquest apunt (i l'anterior, i altres) tenen espai entre els paràgrafs... encara que no es vegi.

2 comentaris:

Anònim ha dit...

No te puedo comprender,
corazón loco,
no te puedo comprender,
y ellas tampoco.
Yo no me puedo explicar,
cómo las puedes amar tranquilamente,
yo no puedo comprender,
cómo se pueden querer,
dos mujeres a la vez, y no estar loco.
Merezco una explicación,
porque es imposible seguir con las dos.

Ha,ha,ha!!! Antonio Machín ja ho va dir: una és l'amor sagrat, l'altra l'amor prohibit.

Lluís K. ha dit...

" Entre dos amores voy a la deriva
uno me protege, el otro es mi guí­a
uno me da hogar, el otro vida
uno es amor, el otro me excita.
Entre dos amores voy como hoja al viento
uno es el que tengo el otro es el que siento
uno es tan suave, el otro tan fiero
uno me da paz, el otro miedo.

y Ana Belén... Einest